با سلاممن تقریبا حدود ۲۰ سال هست که با شوهرم ازدواج کردم و با هم زندگی میکنیم و ثمره ازدواج هم یک دختر یک سال و نیمه هست و الان تقریبا ۱۰ سالی هست که ساکن خارج از کشور هستیم. همسر من از خانواده مذهبی نبوده اما با انتخاب خودش از ۱۸ سالگی نماز میخونه و آدم معتقدی بود تا حدود یک سال پیش که اظهار کرد که به دین و خدا شک کرده و الان نه میدونه که خدا هست یا نیست و نه دلیلی برای اثبات خدا داره نه دلیلی برای رد خدا و از اون موقع از انجام احکام اسلامی مثل نماز هم سر باز زده است هرچند که انسان بسیار شریف و نیکوکاری هست. من چند تا سوال مهم دارم که ازتون خواهش میکنم به صورت کامل بهشون پاسخ بدین چون بی نهایت برایم مهم هستند.۱. با توجه به اینکه  الان همسر من به خدا اعتقاد نداره و البته  به نبود خدا هم اعتقاد نداره. آیا ایشان به من حرام هستند؟ یا چون ضد خدا یا دشمنی با اسلام و مسلمین ندارند و علنا به تکذیب اسلام و خدا اقدام نمیکنند و فقط اعلام میکنند که نمیدونند خدایی هست یا نه, من کماکان همسر شرعی ایشون هستم و قضیه حرام شدن ایشون به من منتفی هست؟۲. در صورتی که ایشان در حال حاضر به بنده حرام باشند, آیا اگر ایشان را با تهدید و زور یا تطمیع  وادار کنم که کلاما اظهار به وجود وحدانیت خداوند و نبوت رسول خدا کنم که در ظاهر گفتن شهادتین هست اما ایشون قلبا عقایدشون در مورد دین و خدا تغییر نکنه آیا این مجوزی هست به اینکه من به ایشان حرام نباشم و بتوانم کماکان همسر شرعی ایشان باشم؟۳. در صورتی که جواب حضرت عالی به سوال بالا مثبت بود یا ایشان قلبا توبه کردند و به اسلام برگشتند آیا نیاز هست دوباره عقد نکاح دائم بین ما جاری بشه یا همون عقد ۲۰ سال پیش جاری هست و نیاز به عقد جدید نیست؟۴. در صورت اینکه همسرم به من حرام باشند بخاطر وجود فرزندم و  آینده فرزندم و مفسده هایی که جدایی دارد. آیا میتوانم حرام شدن خودم را به همسرم مخفی کنم و با ایشان در یک منزل سکونت کنم اما در حد توانم مسائل محرم و نامحرم را رعایت کنم و به عنوان یک نامحرم با ایشان برخورد کنم؟۵.در صورت حرام شدن همسرم به من, آیا ایشان کماکان به مادر من محرم هستند یا به ایشان هم نامحرم میشوند؟با تشکر ستاره