بسمه تعالی مرجع عالیقدر عالم تشیع؛ حضرت آیت الله العظمی علوی گرگانی (دامت برکاته) بعد السلام و التحیة احتراماً استفتای ذیل الذکر جهت بهره برداری قضائی به محضر عالی تقدیم می شود: مطابق تبصره ماده ۳۳۶ قانون مدنی، اگر زوجه در منزل کارهایی انجام داده باشد که عرفاً برای آن اجرت وجود دارد، زوجه می تواند اجرت المثل این کارها را از زوج تقاضا کند؛ مشروط به اینکه هنگام انجام کار، قصد تبرع نکرده باشد. گاهی زوج مدعی است که زوجه این کارها را تبرعا انجام داده و زوجه انکار می کند و لذا درخصوص قصد زوجه شک بوجود می آید. مضافا آنکه اصل بر عدم تبرع است. طی استفتای صورت گرفته از آیت الله الظمی سیستانی (حفظه الله)، معظم له فتوا داده اند که اگر زوجه بگوید که قصد تبرع نداشته، قول او پذیرفته می شود. فتوا و نظر مبارک حضرتعالی را خواستارم. وفّقکم الله فیما یحبّ و یرضی
باسمه تعالی
پاسخ استفتاء شما :
اگر قرائن و شواهدی دال بر صدق گفتار خانم وجود نداشته باشد به صرف ادعای زن مبنی بر عدم قصد تبرع نمیتوان حکم به نفع زن نمود و مرد را مکلف به پرداخت اجرت المثل کرد و اگر قرائن و شواهد مطمئنه ای دال بر صدق گفتار زن وجود داشته باشد طبق آن قرائن عمل میشود.
لازم به ذکر است که چون غالبا در زندگی زناشویی مرد نیز بیش از مقدار واجب نفقه به خانم حدمت میکند( مثلا لباسهای مهمانی و مسافرت های تفریحی و زیارتی و خرید لوازم آرایشی و زینتی جزو نفقه واجب نیست) لذا آلوده کردن زندگی به دعواهای مالی به مصلحت نیست