قرار دادی در سال ۱۳۵۵ هـ. ش. بین صاحب یک باغ و پدرم منعقد شد به این صورت که باغبان (پدرم) در باغ کار کند و به آن رسیدگی کند و یک هشتم سهم خود را از محصولات باغ بردارد. پدرم در طول سال های باغبانی عامل آبیاری، سمپاشی و بیل زنی باغ بودند و درختان متعدّدی را در این باغ کاشته اند و سال ۱۳۷۵ هـ. ش. فوت نمودند. بعد از آن صاحب باغ رسیدگی به باغ را به برادرم سپرد و او فقط آبیاری باغ را انجام می دهد. هم اکنون بر اساس مقرّرات و قوانین، هر موقع صاحب باغ بخواهد باغ خود را بفروشد باید اجرتی را به عنوان حقّ ریشه بپردازد، مقدار این اجرت بستگی به تعداد درختان کاشته شده دارد که فقط توسّط پدرم در زمان حیات خود کاشته شده است و توسّط کارشناسان قیمت گذاری می شود. آیا این اجرت (حقّ ریشه) جزء ما ترک محسوب می شود و باید بین ورّاث تقسیم شود؟ در صورت مغایرت بین شرع و قانون در جواب این مسئله، حقّ تقدّم با کدام یک می باشد؟