بسمِ الله الرَّحمٰن الرَّحیم حضور محترم دفتر مرجع محترم تقلید جهان تشیّع، حضرت آیت ا… العظمی علوی گرگانی (قدس سره) موضوع: تعیین حکم شرعی خواستگاری از زن شوهردار با توجه به تغییر شرایط جامعه و وجود سابقه دوستی در اغلب موارد سلام علیکم، پس از عرض تحیات وافره به محضر جنابعالی و ضمن آرزوی قبولی طاعات و عبادات خواهشمند است پاسخ مقتضی به مسأله طرح شده در زیر را حسب احکام شرع و فقه مرقوم فرمایید: شرح مسئله: اگر زن در زمانی که در عقد دائم مردی است اما به دلیل بروز اختلاف جدا از شوهر خود زندگی می‌نماید، با مردی به غیر از شوهر خود دارای رابطه‌ای صمیمی بوده و به قول معروف دوستی نموده و مکرر با وی به گردش و خوشگذرانی رفته و تا حدی صمیمی شوند که مرد دوم خانواده خویش را در جریان رابطه فیمابین قرار داده و مرد از زن خواستگاری نماید! و سپس شوهر از طریق مشاهده موبایل زوجه خویش متوجه این روابط شود و در هنگام طرح مسئله با خانواده زن، متوجه شود رابطه ایشان علنی بوده و خانواده زن نیز از این روابط به صورت کامل مطلع بوده و پشتیبان دختر خود هستند! پیگیری شوهر منجر به اعتراف کتبی مرد دوم نزد مراجع رسمی شده که گردش‌های مکرر، رفتن به کافی‌شاپ و شیان و دعوت به ویلای خصوصی در لواسان را اقرار نموده و اظهار کرده است مکرراً به زن ابراز علاقه نموده و مکرراً اصرار به خواستگاری داشته و سپس زن ایشان را در جریان وضعیت تأهل خود قرار داده و مرد از تأهل زن اول مطلع نبوده و بعد از اطلاع رابطه خود را قطع کرده است [مسأله اقرار در ادله اثبات]. علاوه بر متن مکالمات مکرر که بیانگر وجود روابطی فیمابین ایشان می‌باشد، شوهر متوجه می‌شود دو شاهد نیز مستقلاً (به صورت مجزا و نه همزمان با هم) مرد دوم را در حال انجام روابط نامشروع (غیر از زنا نظیر در آغوش کشیدن و تقبیل و غیره) با زن دیده‌اند [مسأله شهود در ادله اثبات]. سوال: نظر به حرام بودن خواستگاری از زن متأهل حسب قوانین شرع و اینکه در این روزگار مردان بعد از مدتی دوستی و گذراندن وقت اقدام به خواستگاری می‌کند که مورد اقرار مرد دوم هم بوده است و این خواستگاری نشانه روشنی از وجود روابطی پیش از این و قطعاً بیشتر از این اقرار است و قرائن هم این را نشان می‌دهد و نشانه محکمی بر قبول زن و مرد به جهت برقراری یک رابطه غیرشرعی و حرام است: ۱) آیا اقرار به خواستگاری مرد دوم را می‌توان به عنوان دلیل یا قرینه یا اماره برای رابطه نامشروع (به غیر از زنا) فیمابین ایشان تلقی نمود؟ ۲) اساساً آیا رابطه فیمابین زن شوهردار و مردی نامحرم که منجر به خواستگاری از زن شده، مصداق رابطه نامشروع و حرام هست یا خیر؟ ۳) آیا حد اسلامی باید در مورد آنها اجرا شود یا خیر؟ حکم شرعی در این مورد چیست؟ آیا تعزیر مصداق دارد یا خیر؟ اگر تعزیر مصداق دارد، میزان تعزیر بر چه مبنایی و چگونه باید تعیین شود؟ توضیح: نظر به اینکه خواستگاری از زن شوهردار حرام است، آیا خواستگاری مستوجب حد یا تعزیر هم هست یا خیر؟ آیا مجازاتی هم در پی دارد یا خیر؟ با توجه حرام بودن خواستگاری از زن متأهل و اینکه در دوران کنونی در اغلب موارد مانند مسئله طرح شده، دوستی فیمابین نامحرمان است که منجر به خواستگاری می‌شود و عملاً خواستگاری در حال حاضر به معنای آشکار ساختن روابط دو نفر است و معنای سابق را ندارد و آغاز رابطه نیست، حکم مسأله چیست؟ تعمد شریعت در پنهان نگه داشتن مسائل منافی عفت موجب گستاخی بسیاری شده و عملاً به جای آنکه از ترویج منکر جلوگیری نماید سبب رواج یافتن منکر شده است زیرا در این مسائل از هر تحقیقی اجتناب شده و حتی اقرار را نیز اعتبار نمی‌دهند! بنابراین گناهکاران بدون آنکه مجازات شوند آزادانه رها شده و لذا گستاخ‌تر می‌شوند و بر گناهان خود اصرار نموده و آن را تکرار می‌کنند. دوران، شرایط و جامعه تغییر کرده و نیازمند فتوای جدید برای حفظ کیان خانواده هستیم. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ در پایان از بذل عنایات حضرتعالی کمال تشکر را دارم. با تجدید احترام، ایمان یوسفی، رمضان ۱۴۴۴
باسمه تعالی
پاسخ استفتاء شما :
حکم به وجود روابط نامشروع نیاز به احراز آن روابط دارد و اگر مرد از متاهل بودن زن مطلع نبوده است نمی توان با قرائن و شواهد ظنی که اطمینان آور نیست، حکم به روابط نامشروع نمود لیکن چنانچه شهود یا اقرار اثبات کننده وجود چنین روابطی باشد به مقداری که این روابط اثبات شده باشد، می توان حکم به تحقق آن جرم نمود و معیار گستاخ شدن افراد بر روابط حرام نمی تواند دلیلی برای حکم و مجازات افراد بر اساس امور ظنی باشد.