بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم ۱.نظر مبارک در مورد محاربه و حکم آن چیست؟ ۲.آیا در تعریف محاربه اخافه و ترساندن مردم درج و شرط است یا اخافهٔ مردم توسط بعضی عاملان حکومت اسلامی نیز محاربه هست؟ ۳.آیا محاربی که کسی را به قتل نرسانده را می‌توان اعدام نمود؟ ۴.آیا اعتراض به وضعیت موجود نمونه محاربه تلقی می‌شود؟ ۵.نظر شریف در مورد اعتراف تحت فشار و ارزش آن در نظام قضایی اسلام چیست؟ بسیار متشکرم

باسمه تعالی
پاسخ استفتاء شما :

۱_ محارب به کسی میگویند که سلاح بر روی مردم میکشد تا آنها را بترساند و اراده افساد را دارد و حاکم شرع مخسر است که فرد محارب را بکشد تا او را اعدام کند و یا دست و پای او را قطع کند و یا نفی بلد کند.

۲_ هر گونه سلاح کشیدن که به قصد بر هم زدن امنیت مردم و بدون غرض عقلایی و به قصد ایجاد رعب و وحشت باشد میتواند مصداق محاربه باشد و اگر عاملان خکومت هم به قصد بر هم زدن امنیت و آرامش مردم این کار را کنند مصداق محاربه است لکن اگر به قصد مبارزه با مجرمین باشد محاربه نیست.

۳_ اگر سلاح بکشد و مصداق افساد و بر هم زدن امنیت مردم صدق کند حاکم شرع میتواند او را اعادام کند.

۴_ اعتراض بدون سلاح کشیدن و ترساندن مردم محاربه نیست لکن اعتراض همراه با بر هم زدن امنیت مردم و ترساندن عموم مردم محاربه است.

۵_ اقرار اگر همراه با شکنجه باشد، اعتبار شرعی ندارد لکن اگر قرائن ظنیه دال بر وقوع جرم باشد و حاکم شرع فرد متهم را تحت فشار قرار دهد تا اقرار و اعترافات بیشتری دریافت کند شرعا مانعی ندارد.

دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن