rasoul nazari: بسمه تعالی و له الحمد محضر مبارک حضرات آیات و مراجع معظم تقلید با عرض سلام و تحیات حس تقوی و رحمت که خداوند در نهاد شما بودیعه نهاده و شما را به مقام جانشینی عام امام زمان روحی له الفداه رسانده و ایضاً بدین جهت که آن امام غریب و غائب حوادث واقعه را بشما ارجاع داده است باعث شد بعنوان یک شهروند گمنام و مقلد متشرع این نامه را مکتوب و فارغ از نتیجه ، آن را سند یوم الحساب خود قرار دهم. همواره حسب آیه شریفه إِنَّ الدّينَ عِندَ اللَّهِ الإِسلامُ ، از دین اسلام بعنوان آخرین دین خدا نام برده شده که قدرت سرویس دهی فرهنگی و اجتماعی را دارد و در كتابش هيچ چيز فروگذار نشده (ما فَرَّطْنا فِي الْكِتابِ مِنْ شَيْءٍ). حضرت آیت الله کشور ما بیش از یک میلیون و ۶۴۸ هزار کیلومتر مربع وسعت دارد و هجدهمین کشور پهناور دنیا است؛ بزرگتر از بسیاری از ممالک مترفی در اروپا و شرق آسیا. و درصد بالایی از این مساحت قابل زیست و کشت و زرع است طوری که می شود چندین برابر جمعیت ۸۳ میلیونی در آن اسکان یابند و زندگی کنند. طبق قانون زمین شهری؛ اراضی شهری، اراضی موات شهری ، اراضی دایر ، اراضی بایر ، اراضی کنار جاده ها و شهرک ها که می توانند سرپناه مردم شود در قبضه نهادها و ادارات دولتی مثل شهرداری ، اوقاف ، منابع طبیعی ، اراضی ملی، فلان بنیاد و فلان سازمان نظامی و غیر نظامی قرار گرفته و تصرف شده اند. اصل ۳۱ قانون اساسی داشتن مسکن متناسب با نیاز را حق هر فرد و خانواده ایرانی دانسته و اصل ۳۳ محروم کردن کسی را از اقامت در محل مورد علاقه اش ممنوع نموده و اصل ۴۳ تامین مسکن را بعنوان یک نیاز اساسی تکلیف جمهوری اسلامی دانسته و اصل ۴۵ زمین های موات و رها شده را در اختیار حکومت قرار داده ، آیا قانون اساسی اجرا می شود؟ اگر اجرا می شود چرا به این وضعیت افتاده ایم و اگر اجرا نمی شود، در برابر عدم اجرای قانون و زیر پا رفتن آن مسئولیت نداریم؟ تکلیف تقسیم عادلانه و بهره مندی از این منابع که اشاره شد بر عهده چه کسی است؟ آیا در دین اسلام هیچ تکلیفی بر عهده کسی قرار نگرفته؟ آیا دین اسلام هیچ راهکار عملی در این خصوص ندارد؟ آیا نعوذ بالله خداوند این موضوع را در کتابش فرو گذاشته یا متولیان دین آنرا فریاد نمی زنند؟ آیا نعوذ بالله دین امام و متولی و مفسر ندارد یا نمایندگان امام ، نمایندگان خوبی نیستند؟ با یک حساب سر انگشتی مشخص می شود با حقوق دو سه میلیون تومانی که خیلی ها در حسرت و آرزوی آن هستند بیش از ۵۰ سال طول می کشد که یک شهروند ایرانی صاحب خانه شود. ریش جوانان در حال سفید شدن و کمر ملت در زیر گرانی مسکن و اجاره خانه در حال شکستن است. آیا خداوند ما را آفریده است که عموماً عمر خود را صرف تلاش و جان کندن برای خریدن مسکن بکنیم و همواره نگران سر رسید اجاره خانه باشیم؟ حضرت آیت الله از داشتن ۱۰۰ متر زمین برای ساختن دخمه و سرپناه محروم مانده ایم. تا کی قرار است زمین خدا در دست افراد خاص یا سیستم خاص باقی بماند و شهروندان عادی همچنان باید بی خانمان بمانند و در فلاکت سر ببرند؟ آیا مفهوم و معنی واقعی اجاره نشینی در جامعه امروز کشور را احساس می کنید؟ حضرت آیت الله با این وضعیت بیکاری و بیماری در کشورمان ، آیا باقی ماندن زمین های قابل زیست در ید آنان که اینک در ید اختیار دارند، شرعی است؟ آیا خلاف شرع را می بینید و دم فرو می بندید؟ رئیس جمهور محترم کشور در این وضعیت اسفناک بیماری به یک باره اعلام می کند افزایش اجاره بها در تهران بیش از ۲۵ درصد و در کلانشهرها بیش از ۲۰ درصد و در دیگر شهرها بیش از ۱۵ درصد ممنوع است، آیا همین مقدار که رئیس جمهور افزایش بها را تجویز می کند، شرعی است؟ مگر در آمد مردم و مستاجران درست به همین میزان افزایش یافته است که چنین جوازی را صادر می کنند؟ آیا مراجع تقلید ما که عمل به فتوای شان را واجب و عدم عمل به حکم شان را کفر می دانیم، هیچ نظر و فتوی و تکلیفی در این باره ندارند؟ حضرت آیت الله در فصل زمستان شهرداری تهران رسماً اعلام می کند ۱۸ هزار معتاد و بی خانمان را برای جلوگیری از یخ زدگی جمع آوری و در گرم خانه ها اسکان داده اند. و فارغ از اینکه هرگز نمیتوان همه آنها را معتاد نامید، آیا در دین مقدس اسلام معتادان حق داشتن سرپناه و مسکن ندارند؟ چگونه می شود در حالی که هم نوعان ما و انسانهایی مثل ما بی خانمان بمانند و در پارک ها بخوابند، ما در خانه خود راحت و در مکان گرم و نرم استراحت کنیم؟ وقتی اوقاف که یک نهاد دینی است ، املاک بلااستفاده بسیاری در اختیار دارد تکلیف دینی آنها و سایر نهادها و صاحبان قدرت و اختیار در این زمینه چیست؟ و ایضاً تکلیف حدیث شریف رسول خدا حدیث معروفِ «مَن اَصبَحَ وَ لَم یَهتَمَّ بِاُمورِ المُسلِمینَ فَلَیسَ بِمُسلِم» چه می شود؟ ارزاق عمومی و دارو و غیر را فعلا وا نهیم. ممکن است با عبارات “تحریم” و “کار دشمن است” آن ها را توجیه کنند. اما مسکن که در دست خودمان است. زمین و مسکن نه تحریم شده و نه امثال ترامپ مانع هستند و اساساً نقش دشمن خارجی منتفی است. حضرت آیت الله دیر زمانی است که ما و اجداد ما با فتوای شما امساک کرده ایم و با استهلال شما افطار. در هیچ یک از ادیان و فرقه ها ، هیچ رهبری اندازه مراجع تقلید شیعه از حرمت و قداست در نزد پیروان خود بر خوردار نیستند و این شمایید که با تحریم تنباکو و فرمان جهاد دشمن و بیگانه را کمر شکستید. چرا از قدرت دین و فتوی در این امر مهم استفاده نمی کنید؟ در پایان از محضر شریف آن حضرت خواهشمند است نظر مبارک خود را در مورد تکلیف مقلدانی که این صحنه ها را به تماشا نشسته اند ، بیان فرمایید. رسول نظری
باسمه تعالی
پاسخ استفتاء شما :
مملکت ما دارای امکانات فراوان و سرمایه های خدادادی زیاد است لکن تا زمانی که مسئولین و مدیران جهادگر و معتقد و زاهد و جوانان مبتکر و خلاق در تمام رده های مدیریتی و وجدان بیمار در دلهای مردمان وجود نداشته باشد نمیتوان این امکانات را به مرحله فعلیت رساند و ما در هر زمان که مسئولین و مردم هم دل و همزبان در مسیر الهی حرکت کرده اند توانسته ایم به موفقیتهایی دست پیدا کنیم لکن زمانی که مدیران ما دل به نفت خام و مذاکره با دیگران دل خوش کرده اند و مدیران هم پیر و خسته و سست باشند و به جوانان خلاق هم میدان داده نشود و برخی افراد سرمایه دار هم باذ لابی خود منابع ملی را برای خود مالک شوند و به سمت غرب زدگی و بی انصافی پیش برویم دردها بیشتر شده و حل نخواهد شد.
به بیان دیگر در دستورات دینی و قابلیتهای ملی شکی وجود ندارد لکن این تصور که همه امور در اختیار رهبری و یا مراجع است و آنها تا فرمانی صادر کنند همه چیز انجام میگیرد کاملا اشتباه است بلکه تا زمانی که همه اجزای مملکت در مسیر خدمت رسانی واحد و اطاعت از دستورات اصیبل دینی حرکت نکنند مشکلات پا برجا است و اگر شما تاریح چهل ساله انقلاب را مرور کنید خواهید دید در همان ابتدای انقلاب که به ظاهر امام خمینی امور مملکت را در دست داشتند با رأی مردم به بنی صدر منافقین آنچنان به جان مردم افتادند که هم در جنگ شکستهایی را خوردیم و هم برخی نیروهای خوب را از دست دادیم و در ادامه هم برخی نیروهای خوب ما آلوده به دنیا و اختلافات شدند و از درک نیازات ضروری مردم عاجز شدند و امروز نیز اگر دولت بخواهد از جوانان خلاق و متدین و خودباور استفاده نکند همان آش است و همان کاسه پس داشتن سرمایه و دستور العمل خوب زمانی به کار می آید که مردم مومن و مدیران انقلابی و خلاق و مومن نیز داشته باشیم تا فساد و رانت خواری ریشه کن شده و تمام سرمایه ها به سمت مردم و خدمت به کشور بیاید.