در باب ميهمان بايد ميزبان اعلام كند، امّا در اماكن عمومى واجب نيست ولى اعلامش احسان است.

در انحراف به مقدار ۹۰ درجه اگر در وقت بفهمد، بايد اعاده كند، ولى در خارج وقت اعاده ندارد، گرچه احتياط در اعاده است و اين در صورتى است كه در تحصيل قبله كوتاهى نكرده باشد و الاّ بايد اعاده نمايد، چه در خارج وقت باشد، چه در داخل وقت

 اگر براى بدست آوردن قبله جستجو و تلاش كرده و اشتباه نموده در صورتى كه انحراف از قبله به راست و چپ به مقدار يك چهارم دايره مى‏باشد و در خارج وقت فهميد، اعاده لازم نيست ولى اگر در وقت بفهمد، احتياط در اعاده است و اگر تحقيق نكرده براى

بر حسب ظاهر، نماز او باطل است چون در وقت مختصّ عصر است و دليلى بر جواز عدول هم نداريم و ادامه نماز هم جايز نيست، چون مستلزم فوت وقت براى نماز عصر می شود، و لذا پس از رها كردن نماز ظهر، نيّت اداء عصر را می ‏كند، چون

ر زمان كه عرف بگويد، خورشيد طلوع كرده، نماز صبح قضا می شود.

هر خورشيدى كه عرفا نور، مستند به اوست، بايد ملاك عمل قرار گيرد.

مكلّف در هر جا كه باشد خورشيد همان جا ملاك كار او می ‏باشد.

 فرقى ميان شبهاى مقمّره و غيره نيست، پس تأخير در حدّ احتياط و يقين به دخول وقت، مطلوب است.

اگر مى‏تواند با تيمّم تمام ركعات نماز را در وقت بخواند و اگر با وضو مقدارى از نماز در خارج از وقت مى‏افتد، بايد تيمّم نمايد و در همين صورت اگر نماز را بعد از قضا شدن با وضو اعاده نمايد، بهتر است.

اگر علم دارد كه موجب قضا شدن نماز مى‏شود شب نشينى و مطالعه بيش از حدّ جايز نيست.