در عبارات ذيل كه در رساله استفاده شده در كداميك از موارد مىتوان از مجتهد ديگر تقليد كرد: الف – به احتياطى كه در كنار فتوا مىآيد احتياط مستحب گفته مىشود ب – احتياط واجب كه معمولاً مطلق مىآيد. ت – موردى كه مجتهد مىفرمايد: اشكال دارد. ث – موردى كه مجتهد مىفرمايد: مورد تأمل است. ج – موردى كه مىفرمايد: اين مورد مشهور است. ح – موردى كه مىفرمايد: اين چنين گفته شده. خ – موردى كه مىفرمايد: اين مطلب اشهر است. د – موردى كه مىفرمايد: اقوى اين است. ذ – موردى كه مىفرمايد: اظهر اين است.
باسمه تعالی پاسخ استفتاء شما: الف – جايز نيست.ب – جايز است.
ت – جايز است.ث – جايز است.
ج – جايز نيست.ح – جايز است.
خ – جايز نيست.د – جايز نيست.
ذ – جايز نيست.