سلام. راستش من یه گناهی کردم که دیگه قابل جبران نیست. کسی ازش خبر نداره، ولی واقعا زندگیم رو از درون تغییر داده. یعنی قبل از این که انجامش بدم یک آدم بودم، و انگار الان که انجامش دادم یک آدم دیگه هستم. دیگه هرگز نمیشه به عقب برگردوندش. هرچقدر هم پشیمون باشم فایده نداره. براتون مثال میزنم. فرض کنین قتل کرده باشین. شما بعد از قتل دیگه تا ابد قاتلین. هرچقدر هم پشیمون باشین. دیگه نمیتونین هیچوقت قاتل نباشین. یا خیانت. شما بعد از این که به همسرتون خیانت میکنین تا ابد خائن محسوب میشین و نمیتونین دیگه درستش کنین. مثالهام خیلی بزرگ بودن. میدونم. درسته اینا نیست ولی مثال زدم که درک کنین ماجرا رو. از گناه من کسی آسیب ندیده، کسی هم قرار نیست ازش باخبر بشه. ولی حال خودم بده به خاطرش. و فکر میکنم دیگه تا ابد درست نمیشه هیچی. مثل قاتل. یا خائن. حس میکنم تا ابد همین قاتل یا خائنم. نمیدونم خدا میبخشه یا نه. و نمیدونم ابروم رو حفظ میکنه یا نه. من دوست ندارم هیچکس بفهمه. نصیحتتون به من چیه…

باسمه تعالی
پاسخ استفتاء شما :

سخن شما در مقیاسهای دنیایی میتواند صحیح باشد لکن در نزد خدا اینگونه نیست لذا شما اگر مثلا قتل انجام دهید گر چه در ظاهر همیشه قاتل هستید اما در پیشگاه خدا اگر بخشیده شوید و یا مورد عقو اولیای دم قرار گیرید دیگر حکم قاتل مترتب نیست و در قیامت با شما همانند یک قاتل برخورد نخواهد شد لذا اگر بر اساس مقیاسهای دنیایی فکر کنید همیشه باید ناامید باشید و پلهای پشت سر خود را خراب بدانید ولی اگر با مقیاس الهی فکر کنید همیشه راه برای جبران باز است لذا هیچگاه نباید ناامید شد ضمنا امید باید همراه با تلاش برای بهبود خود و رفتار خود باشد.

دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن