شوهرم در زمان حیات و تحت قالب صلح، ملکی را به فرزندان ذکور خود مصالحه و ضمن عقد، شرط نموده است: الف: منافع مورد مصالحه مادام الحیات مصالح، متعلّق به خودش بوده و حق استیفاء رایگان منافع و واگذاری آن به غیر به هر مدّت و مبلغ و شرط، به نفع خود را دارا باشد. ب: مصالح، مادام الحیات حق فسخ صلح نامه را با ردّ مال الصلح به صورت یک جانبه دارا باشد. حال: ۱-در صورتی که به قراین و امارات ثابت باشد که متعاملین قصد صلح نداشته و مقصود واقعی و پنهانی آنان «وصیّت به ثلث» بوده است، چنین معامله ای صحیح می باشد؟ ۲-در فرض صلح بودن عقد (اعم از اینکه مبتنی بر تسامح باشد یا نه)، آیا عدم تعیین مدّت در اشتراط خیار، مخلّ صحّت عقد می باشد؟ ۳-آیا سلب مالکیّت منافع برای مدّت موهوم به ترتیب فوق، موجب جهل طرفین به عوضین و در نتیجه غرری بودن آن نمی شود؟

باسمه تعالی پاسخ استفتاء شما: ۱- عقد صلح به قوّت خود باقی است مگر آنکه یقین حاصل شود که قصد صلح نداشته است.
۲-مخلّ به عقد نمی باشد.
۳-در مصالحه، اینگونه جهل، خللی ایجاد نمی کند.

دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن