با سلام جوانی هستم ۱۸ ساله و با آرزو و هدف صرف شدن در راه خدا مشکلم این است که وقتی ساعتی یا دقیقه ای را به آنچه که در راستای هدفم نبوده اختصاص می دهم (مثلا مصرف وقت و انرژی ام در یک گفت و گوی پوچ) حالم از خودم به هم می خورد و شروع به ملامت خود می کنم اما هر قدر هم که خود را سرزنش می کنم آرام نمی شوم توبه هم که میکنم فرصت های سوخته را در دست نمی بینم تا جبرانشان کنم دائم فرصت های از دست رفته از جلوی چشمانم می گذرند و نمی دانم چه پاسخی به خود بدهم نمی دانم چطور با فرصت های سوخته کنار بیایم و بازهم از دست دادن فرصت و تکرار این چرخه و خستگی من از خودم ممنون می شوم اگر راهی پیش پایم بگذارید

باسمه تعالی
پاسخ استفتاء شما :

در روایتی از وجود نازنین امام کاظم وارد شده است که :بکوشید که اوقات شبانه روزى شما چهار قسمت باشد:۱ ـ قسمتى براى مناجات با خدا، ۲ ـ قسمتى براى تهیّه معاش، ۳ ـ قسمتى براى معاشرت با برادان و افراد مورد اعتماد که عیبهاى شما را به شما می فهمانند و در دل به شما اخلاص مىورزند، ۴ ـ و قسمتى را هم در آن خلوت می کنید براى درک لذّت هاى حلال [و تفریحات سالم] و به وسیله انجام این قسمت است که بر انجامِ وظایف آن سه قسمت دیگر توانا می شوید.

لذا اگر این ساعات را به کارهای حلال و معاشرت مباح میگذرانید و زیاده روی در آن نمیکنید نباید ناراحت بوده و افسرده شوید البته هر مقدار که بتوانید این ساعات را کم کنید و به مناجات و علم آموزی و عبادت بپردازید بهتر است ولی ترک کلی ان عملا میسر نیست و توصیه هم نشده است.