با عرض ادب و احترام در یک عقد مشارکت در ساخت منعقده میان دو شریک (مالک زمین و سازنده)، پس از احداث بنا توافق می گردد که یک واحد تجاری احداثی که در سهم سازنده قرار گرفته است (به عنوان مبیع)، با ۴ واحد آپارتمان مسکونی که در سهم مالک زمین قرار گرفته است (به عنوان ثمن) معامله شود با این شرط که پرداخت ثمن (انتقال ۴ واحد آپارتمان مذکور به سازنده) منوط به تصفیه حساب نهایی دوران شراکت باشد. مالک زمین مبیع را تملک نموده و می فروشد و متعاقباً پس از تصفیه حساب دوران شراکت و تهاتر مطالبات و دیون طرفین، سازنده صرفاً مستحق تملک ۲ واحد از آپارتمان های مذکور می گردد که طرفین بر این مبنا با یکدیگر مصالحه می کنند و ۲ واحد آپارتمان مزبور نیز به عنوان ثمن بیع فوق الذکر به سازنده منتقل می گردد. حال سازنده علی رغم عقد صلح مؤخر، با استناد به عقد بیع مشروط مقدم، مدعی است که شرعاً مالک ۴ واحد آپارتمان می باشد. لذا از محضر عالی استدعا دارد در مقام شامخ مرجعیت تصریحاً تبیین فرمایند که آیا این ادعای مغایر با عقد صلح مؤخر، خلاف بیّن شرع مقدس می باشد یا خیر؟