بسمه تعالی دفتر مرجع عالیقدر تشیع آیت الله علوی گرگانی (رضوان الله تعالی) با سلام وتحیات وافره وآرزوی سلامتی و توفیق خواهشمند است درمقام استفتا نظر مبارکتان را اعلام فرمایید. ۱. در فرضی که دونفر نامحرم مدتها به نیت ازدواج یا به انگیزه‌ای حرام، باهم مرتبط بوده و بینشان روابطی در حد تقبیل و مضاجعه بوده است و یا حتی مرتکب زنا در حدی که منجر به ازاله‌ی بکارت دختر نمیشده گردند و خانم به این امید که ملاقاتش با مرد نامحرم در هر مرتبه، مانند موارد قبل بوده و حاضر به ملاقات با وی به این نیت گردد ولی یکباره مرد با تهدید و ترساندن و ارعاب و بدون رضایت وی، زن را وادار به رابطه‌ای منجر به ازاله بکارت نماید آیا زنای تحقق یافته در این فرض عنف محسوب میگردد یا خیر؟ ۲. آیا وجود دوستی و‌روابط نامشروع طولانی مدت همراه باعمل شنیع زنا، شرعا دلالت بر غیرعنف بودن رابطه‌ی زنای منجر به ازاله‌ی بکارت میگردد در حالی که دختر مدعی باشد علیرغم ارتباطات قبلی اما راضی به این حد از رابطه و دخول منجر به ازاله نبوده است؟ ۳.شرعا حاکم اسلامی می‌تواند به استناد روابط قبل و طولانی مدت، رضایت دختر بر زنای منجر به ازاله را غیر عنف تشخیص بدهد؟ ۴. در فرض فوق، علاوه بر مجازات شرعی مرتکبین، وضعیت حادث شده برای دختر پس از ازاله‌ی بکارت، دارای چه مسئولیتهای حقوقی از حیث مهریه‌ی دختر بر عهده‌ی مرد می‌باشد؟
باسمه تعالی
پاسخ استفتاء شما :
اگر دختر به اصل زنا راضی نبوده است حکم زنای به عنف را دارد ولی اگر اصل عمل زنا را راضی بوده صدق زنای به عنف نمیکند.