بسمه تعالی . سلام علیکم . اگر بپذیریم که استنباط احکام از ادله اجتهادی نقلی ، مربوط به قرائت (تفسیر) فقیه از کتاب و سنت است و چنانکه مشهود است میان قرائت برخی از فقها تفاوت می باشد ، آیا صحیح است که احکام مندرج در رساله های عملیه را حکم الهی خواند ؟ در صورت پاسخ مثبت ، حکم متفاوت یا متناقض دو فقیه در مورد یک موضوع واحد ، حکم الهی را متناقض نمی سازد ؟ با آرزوی سلامتی برای معظم له .
باسمه تعالی
پاسخ استفتاء شما :
احکام الهی بر دو گونه است بخشی از احکام جزو مسلمات دینی است که هیچگونه شک و تردیدی در آن راه ندارد و اختلاف نظر نیز در آن راه ندارد و برخی نیز احکام فرعی است که توسط اهل بیت و رسول مکرم اسلام صلوات الله علیهم بیان شده است که بواسطه شرایط زمانی و مکانی بعضا دچار نقاط ابهام بوده است که نیاز به اجتهاد دارد و چون مجتهدین با معیارهای ترسیم شده توسط اهل بیت علیهم السلام و ارجاعات آنها به قواعد عامه استباط میکنند لذا در برخی موارد در تشخیص مصداق اختلاف نظر وجود دارد لکن چون تمام مجتهدین با معیارهای کلی اجتهاد آشنایی دارند لذا طبق دستور اهل بیت علیهم السلام که مراجعه به علما را در زمان غیبت و اخذ احکام الهی از آنان را لازم میدانند لذا مصداق حکم ظاهری الهی است و معنای آن این است که مکلف موظف است دستور شرع مقدس را از طریق تبعیت از فتوای مرجع تقلید خود دریافت کند و به ان عمل نماید تا در قیامت مأجور باشد و این بهانه که چون تفاوت نظر وجود دارد پس مکلف وظیفه شرعی ندارد اشتباه است. البته حکم حقیقی الهی فقط در زمان حضور حضرت مهدی علیه السلام و بیان ایشان مشخض خواهد شد.