به نام خدا اینجانب دانشجوی دکتری حقوق خصوصی هستم و در موضوع مسئولیت مدنی دفاتر خدمات گردشگری در حال تحقیق و پژوهش هستم. در این میان نظریه احترام را به عنوان مبنای مسئولیت مدنی برگزیدم و در صدد بحث و بررسی این نظریه هستم. در تکمیل بحث فقهی در این خصوص نیاز به نظر مراجع عظام تقلید دارم. از این رو ممنون میشوم نظر حضرت ایه الله العظمی مکارم شیرازی را در خصوص موارد زیر برای حقیر ارسال بفرمایید و یا منبعی را برای مطالعه نظر ایشان در این موضوعات معرفی نمایید: از نظر ایشان آیاتی که بیانگر ممنوعیت اکل مال به باطل هستند مانند آیه شریفه “. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ إِلَّا أَنْ تَكُونَ تِجَارَةً عَنْ تَرَاضٍ مِنْكُمْ ۚ وَلَا تَقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُمْ رَحِيمً”، و آیاتی که ممنوعیت ایذاء را بیان میکنند مانند آیه شریفه ” وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ بِغَيْرِ مَا اكْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِينًا. ” آیا فقط بیانگر حرمت تکلیفی هستند و یا ضمان را هم اثبات میکنند؟ در مورد روایاتی مانند ” لاَ يَحِلُّ‌ دَمُ‌ امْرِئٍ‌ مُسْلِمٍ‌ وَ لاَ مَالُهُ‌ إِلاَّ بِطِيبَةِ‌ نَفْسِهِ‌” و ” لا یَصلُحُ ذَهاب ُحقِ احد” و ” حُرْمَةُ مَالِهِ كَحُرْمَةِ دَمِهِ‌” چطور؟ آیا از این روایات میتوان ضمان را نیز علاوه بر حرمت تکلیفی استخراج نمود؟ با تجدید احترام