محضر مبارک، حضرت آیت الله العظمی علوی گرگانی با سلام و عرض ادب احتراما نظر مرجع عالی قدرآیت الله علوی گرگانی را نسبت به سوالات زیر اعلام فرمایید . ۱. چنانچه زن و مردی عقد خود را ثبت نکرده باشند و در نوع عقد نکاح به لحاظ دائم و موقت بودن ، اختلاف داشته باشند (نه تردید ) یعنی زوجه ادعا دائم دارد و زوج منکر قطعی دائم بودن عقد است و می گوید ، عقد موقت بوده و مدت آن به پایان رسیده است . حال به لحاظ شرعی قول کدام یک مقدم یا اصالت دارد ؟ ۲. با توجه به اینکه از نظر زوج مدت ازدواج به پایان رسیده است آیا محرمیت فیمابین آنها نیز به پایان رسیده است یا برای رها شدن از علقه ازدواج می بایست صیغه طلاق جاری شود ؟ ۳. با توجه به اینکه زوجه مدعی مهریه سنگین و خیلی زیاد تر از مقداری که زوج می گوید هست ، همچنین مدعی دریافت نفقه می باشد ، قول کدام یک صحیح و حکم شرعی چیست ؟ با احترام مجدد وتشکر وافر

باسمه تعالیچنانچه
پاسخ استفتاء شما :

۱_ چنانچه هیچگونه قرینه ای دال بر دائمی بودن عقد نباشد و ظهور خاصی هم در کار نباشد، اصل اولیه اقتضای موقت بودن عقد را دارد

۲_ مرد که ادعای موقت بودن را دارد حق نگاه و مباشرت با زن را ندارد ولی زن که مدعی دائمی بودن را دارد باید اطاعت داشته باشد و حق ندارد ازدواج دیگر کند مگر طلاق واقع شود و لازم است طلاق داده شود تا برای هر دو طرف رهایی حاصل شود.

۳_ اگر هیچگونه قرینه ای دال بر دائمی یا موقت بودن نباشد اصل اولیه اقتضای عدم مهریه و نفقه را دارد.

دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن