با سلام.عموی من پنج سال پیش از بیماری سرطان فوت کرد. زمانی که من فهمیدیم عمویم سرطان گرفته دلم به حال پسر عمویم سوخت و او را با دوستان خودم آشنا کردم. خانواده پسر عمویم گرفتاری مالی داشتند لذا از پسر عمویم درخواست کردم که از دوستانم پول قرض نکند. حدود شش ماه بعد متوجه شدم که پسر عمویم برای شیمی درمانی پدرش(عموی من) از دوستانم پول خواسته است. من به شدت عصباني شده غيبت پسر عمويم را انجام داده حتي به او تهمت هم زدم و مانع دادن پول دوستانم به او شدم. چند ماه بعد از این قضایا عمویم در بیمارستان دولتی فوت کرد و دکتر گفت پدرش بخاطره انتقال عفونت حالش وخیم شده و فوت کرده. من حدود سه سال است که به شدت عذاب وجدان دارم و به خود می گویم اگر من مانع قرض دادن پول دوستانم به پسر عمویم نمی شدم عمویم در بیمارستان بهتری بستری می شد و فوت نمی کرد. خود را یک قاتل می دانم. اما خدا شاهد است من به دو دلیل وارد این قضایا شدم. اول اینکه من می ترسیدم پسر عمویم نتواند پول دوستانم را پس دهد. در جایی که پسر عمویم سرکار نمی رفت و خانواده اش همه دارایی خود را بابت خرید کارخانه ای فروخته بودند که هنوز بعد هشت سال به پول و کارخانه نرسیده اند و چیزی نداشتند جز حقوق معلمی پدر و مادرش و در این شرایط حدس می زدم نتواند پولشان را پس دهند. ثانیا دروغ نگویم من به رابطه پسر عمو و دوستانم حسادت می ورزیدم و ناراحت بودم که چرا انها در مدت کوتاه صمیمی شده اند. لذا دوست نداشتم دوستانم به پسر عمویم کمک کنند. من سه سال است توبه کردم حتي نزد پسر عمويم رفتم و از او بابت غيبت و تهمت هايم به او حلاليت خواستم(البته داستان را شرح ندادم و نگفتم مانع دادن پول به تو شدم فقط گفتم غيبت تو را انجام داده و به تو تهمت زدم مرا حلال کن که حلالم کرد). آیا من یک قاتل هستم؟؟ آیا خداوند مرا می بخشد؟؟؟؟ وسواس جانسوز گرفته ام و مدام خود را سرزنش می کنم. سه سال است تپش قلب دارم و روزی نیست که آرامش داشته باشم. به خدا قسم طی این مدت سعی کرده ام بنده خوبی باشم و از انجام واجبات و مستحبات غفلت نورزم اما همواره فکر می کنم بدترین بنده خدا هستم و فکر می کنم من باعث مرگ عمویم شده ام. لطفا مرا راهنمایی کنید.