تحقیقات به عمل آمده نشانگر آن است که در عرض های زیاد شمالی و جنوبی کره زمین، گاه طول ماه قمری (از رؤیت هلال تا رؤیت هلال بعدی) کمتر از ۲۹ روز یا بیشتر از ۳۰ روز می گردد؛ به عبارت دیگر، وجود ماههایی با طولِ مثلاً ۲۸ و ۳۱ روز در این گونه مناطق، مسلّم است. با توجّه به مطلب فوق، آیا در این مسئله باید از ضابطه تحدید شهور به ۲۹ یا ۳۰ روز تبعیّت کرد یا از «صم للرّؤیه و أفطر للرّؤیه»؟