سلام علیکم روشن است که اگر کسی همسرش را ظَهَارْ کند [یعنی به او بگوید: «اَنتِ عَلَیَّ کَظَهرِ اُمّی»؛ تو نسبت به من همانند پشت مادر من هستی]، همسرش بر او حرام می‌شود و نمی‌تواند به او رجوع کند، مگر پس از کفاره دادن. پرسش این است که اگر کسی به نامزدش پیش از اجرای عقد بگوید: «اَنتِ عَلَیَّ کَظَهرِ اُمّی» آیا این نامزد بر او حرام می‌شود و عقد او برای این شخص جایز نیست، مگر پس از کفاره، یا اینکه این سخن، بیهوده است و اثری ندارد؟