شخصى از وطن خود به قصد كوهنوردى حركت مىكند، البتّه قصدش اين است كه تا بالاى كوه برود اگر مستقيم برود ۲۲/۵ كيلومتر نمىشود، لذا به صورت مارپيچى و معوّج مىرود، وقتى كه به بالاى كوه مىرسد ديوار شهر را مىبيند ولى اذان را نمىشنود، وظيفه او نسبت به نماز و روزه چيست؟
باسمه تعالی پاسخ استفتاء شما: در فرض مزبور بايد نماز را شكسته بخواند و روزه نيز نگيرد، چون ملاك در پنهان شدن ديوارها، به صورت متعارف است كه در زمين مسطّح باشد.