فرق بين احوط لزومى و عبارت “افضل اين است” چيست؟
باسمه تعالی پاسخ استفتاء شما: اگر در كنار قيد احوط لزومى قيد فتوايى نباشد دليل بر اين است كه اين احتياط بايد عمل شود و عبارت افضل هم دلالت بر استحباب مىكند.
باسمه تعالی پاسخ استفتاء شما: اگر در كنار قيد احوط لزومى قيد فتوايى نباشد دليل بر اين است كه اين احتياط بايد عمل شود و عبارت افضل هم دلالت بر استحباب مىكند.
باسمه تعالی پاسخ استفتاء شما: افراد عامى نمىتوانند احتياط كنند زيرا بدست آوردن موارد احتياط براى عامى معمولاً امكان ندارد لذا بايد تقليد نمايند.
باسمه تعالی پاسخ استفتاء شما: مخيّر است، مىتواند تقيلد نمايد و مىتواند احتياط كند.
باسمه تعالی پاسخ استفتاء شما: در مسائلى كه اجتهاد كرده باشد جايز نيست از ديگرى تقليد كند.
باسمه تعالی پاسخ استفتاء شما: الف – جايز نيست.ب – جايز است. ت – جايز است.ث – جايز است. ج – جايز نيست.ح – جايز است. خ – جايز نيست.د – جايز نيست. ذ – جايز نيست.
باسمه تعالی پاسخ استفتاء شما: مدار در احتياط، تحصيل علم در انجام تكليف واقعى است و لو اين كه با عمل به فتاواى فقهاى گذشته باشد.
باسمه تعالی پاسخ استفتاء شما: در احتياط واجب، مقلّد مىتواند در آن مسئله كه مرجعش احتياط واجب كرده به مجتهد ديگر رجوع كند ولى در احتياط مستحبّ،حقّ رجوع به غير را ندارد و بايد به فتواى مرجع خود عمل كند.
باسمه تعالی پاسخ استفتاء شما: در احتياط¬ات زيد بايد به بكر رجوع كند و رجوع به غير جايز نيست مگر بکر هم در همان مسئله احتیاط واجب کند که میتواند به غیر او رجوع کند..
باسمه تعالی پاسخ استفتاء شما: در صورتى كه اعلميّت را احراز كرده باشد بايد وجوه را به مجتهد اعلم پرداخت كند زيرا از مصاديق عمل به احتياط است و اگر احتمال قوی اعلمیت هم در فردی بدهد باید وجوهات را به دست آن مرجع برساند
باسمه تعالی پاسخ استفتاء شما: در صورتى كه تقليد را اختيار نكرده باشد در هر مسئله مختار است كه تقليد كند و يا عمل به احتياط نمايد.